احمد امیری در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد:‌شاعر مانند لیوان آبی است که آن قدر ذوق و مطالعه دارد که سرریز می‌شود و این سرریزی است که باعث تولید شعر می‌شود و شعر به صورت ناخودآگاه سرریز می‌شود. شاعران ما این سرریزی را ندارند و به شعر اجازه متولد شدن نمی‌دهند.

وی ادامه داد: شعرهای امروز بیشتر ساخته می‌شوند و از ضمیر ناخودآگاه شاعر خارج نمی‌شوند. این شعرها سفارشی شعر نیستند بلکه شعارند. شاعر باید در اجتماع باشد و مسایل اجتماعی را ببیند و مطالعه کند تا شعر ناخودآگاه متولد شود و بتوان واقعا به آن شعر گفت. ما امروزه می‌بینیم که بعضی‌ها از ایده‌ها و تصاویر شعری دیکران استفاده می‌کنند و با ایجاد تغییراتی متنی می‌نویسند و اسم آن را شعر می‌گذارند و منتشر می‌کنند. این متن از لحاظ قالب شعر است و از لحاظ ادبی شعر به شمار می‌آید اما آیا این گونه اشعار ماندگاری دارند؟ خیر. چون آن چه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

امیری تاکید کرد: شاید چنین شعری توسط هم‌محفلان تحسین شود اما باید دقت کرد که من شاعر را مردم شاعر می‌کنند. زمانی که کتاب شاعر به فروش برسد و شعرش در ذهن مردم ماند آن وقت است که او می‌تواند ادعای شاعر بودن را داشته باشد. من شاعر که پس از انتشار پنج دفتر شعر بین مردم شناخته نشوم نمی‌توانم ادعای شاعری داشته باشم.

این شاعر افزود: ورود به عرصه شعر کلاسیک محدودیت ذوقی و استعدادی خاصی را می‌طلبد و این باعث می‌شود هر کسی به خود اجازه شعر گفتن را ندهد اما این مساله در شعر نو وجود ندارد. البته هر کسی که فکر می‌کند شاعر است، حق دارد شعر خود را بگوید و ممکن است شعر او به تایید هم برسد اما اگر ذوقی در شعر شاعر نباشد و آن شاعر شعور شاعری را نداشته باشد، شعری مکانیکی تولید می‌شود.

امیری تصریح کرد: شعر نباید ساخته شود. شعر باید سروده شود. شعری که ساخته می‌شود شعر نیست بلکه متنی است که واژه شعر را به صورت نامشروع یدک می‌کشد. این مساله به ساختار مقدس شعر لطمه‌زده و به معضل دهه 80 تبدیل شده است. ما در دهه 80 بحرانی‌ترین دوره شعر تاریخ را سپری کردیم چون با چنین فقری برخورد کردیم اما این معضل نیز گذرا است چون جامعه و مردم که مخاطبان اصلی شعر هستند بهترین‌ها را انتخاب می‌کنند.

وی در این خصوص افزود: کسانی که فکر می‌کنند شاعرند خواه‌ناخواه به حاشیه می‌روند و کسانی در گود می‌مانند که واقعا شاعر باشند و همان طور که فروغ و شاملو از بین صد هزار شاعر دوران خود به ماندگاری رسیدند امروز نیز فقط شاعران باارزش می‌مانند.

امیری بیان کرد: شعر چیزی پاک و مطهر است که می‌تواند انواع دیدگاه‌ها را داشته باشد اما نمی‌تواند صرفا در یک جناح خلاصه شود. پس نباید شعر را درگیر باندبازی کرد.