دبیر کانون جهانگردی آبادان گفت: خیلی وقت است که آثار تاریخی آبادان به حال خود رها شده و هیچ اقدامی برای مرمت و بازسازی آنها صورت نمیگیرد.
احمد امیری در گفتوگو با خبرنگار ایسنا – منطقه خوزستان، با بیان اینکه موزه آبادان موزه بهروزی نیست و زمان زیادی است آنگونه که باید و شاید آثار خوبی در این موزه قرار
نمیگیرد افزود: روی مکانهای تاریخی آبادان مانند خانه بچاریها و مدرسه مهرگان هیچگونه مرمتی طی سالهای اخیر صورت نگرفته و در مجموع در زمینه گردشگری و میراث فعالیت
چندانی را در آبادان شاهد نیستیم.
وی عنوان کرد: خانه بچاریها به وضعی دچار شده که هر لحظه ممکن است فرو بریزد؛ از کل فضاهای تاریخی موجود در آبادان فقط مسجد رنگونیها قابل دیدن است که در حال حاضر
بسته است و قابل بازدید نیست.
دبیر کانون جهانگردی آبادان بیان کرد: آثار تاریخی ما مدتها است که به حال خود رها شدهاند و هیچ اقدامی برای مرمت و بازسازی آنها صوت نمیگیرد که این موضوع برای شهری
مانند آبادان که یکی از شهرهای توریستی استان خوزستان محسوب میشود، وضع خوبی نیست.
او با اشاره به اینکه در آبادان گردشگر خارجی، گردشگر ایرانی و گردشگر دروناستانی وجود دارد گفت: گردشگرهای دروناستانی آخر هفتهها در آبادان حضور دارند و این درحالی
است که ما با کمبود فضای گردشگری مواجه هستیم؛ از طرفی نیز در آبادان به شدت نیاز به فضای انسانساز داریم.
وی درباره فضای انسانساز توضیح داد: فضای انسانساز در واقع به این معنا است که مجموعه تفریحی ایجاد کنیم تا گردشگری که به شهر میآید بتواند از آن استفاده کند؛ به عنوان
مثال در کیش و قشم فضای انسانساز خوبی طراحی شده است ولی در آبادان و خرمشهر که منطقه آزاد تجاری محسوب میشوند، چنین امکاناتی نداریم.
امیری افزود: اگر آبادان و خرمشهر را که جزو مناطق آزاد کشور هستند بخواهیم با دیگر مناطق آزاد کشور مقایسه کنیم، به این نکته پی خواهیم برد که میان فضای گردشگری و
فضای انسانساز آبادان و خرمشهر و سایر مناطق آزاد کشور تفاوتهای زیادی وجود دارد که هر چه سریعتر باید این موضوع اصلاح شود چراکه گردشگری سهم بسیار زیادی در زمینه
اشتغال دارد.
دبیر کانون جهانگردی آبادان در ادامه گفت:در زمینه میراث نیز آثار فرهنگی ما مرمت نشدهاند و قابل بازدید برای عموم نیستند. رودخانه اروند هم که یکی از فضاهای طبیعی محسوب
میشود فقط حدود 100 متر یا 200 متر آن ساماندهی شده که این مقدار به دلیل وجود نیازها محسوس نیست و فقط تا حد اسکلهها است.