انتقاد از ساخت المان سینما رکس

یک فعال فرهنگی با بیان این ‎که ساختمان سینما رکس به صورت کامل تخریب و به پاساژ تبدیل شده است از ساخت المان این سینما انتقاد کرد و گفت: این 

المان نه به لحاظ هنری و نه به لحاظ فرهنگی چیز قابل عرضه ‎ ای درخور شهدای سینما رکس ندارد.  

احمد امیری در گفت‎وگو با خبرنگار ایسنا ـ منطقه خوزستان اظهار کرد: پس از فاجعه‎ای که 39 سال پیش برای سینما رکس آبادان رخ داد، این سینما تا پس از جنگ تحمیلی و بازگشت

مردم به آبادان نیز بازسازی نشد اما بنای آن یه صورت یک نماد همچنان باقی مانده بود و تاریخی نیز در تقویم به نام “یادمان حادثه سینما رکس” معین شد تا این‎ که چند سال پس از

جنگ، پاساژی به نام “رکس” موسوم به “کفش‎فروش‎ها” که در مجاورت این سینما قرار داشت، طی حادثه‎ای در آتش سوخت و آتش آن به بنای از پیش‎سوخته سینما رکس نیز سرایت

کرد و باعث دوباره سوختن ساختمان سینما و نابود شدن کامل آن شد.

وی افزود: مدتی پس از حادثه دوم، مالک زمینی که پاساژ و سینما رکس در آن قرار داشت ساختمان این سینما و پاساژ را تخریب و کل آن را به پاساژ تبدیل کرد که من واقعا

نمی‎دانم چرا اجازه چنین اقدامی به وی در آن زمان داده شد.

این دوستدار میراث فرهنگی با بیان این‎که رفته‎رفته روزی هم که در تقویم به نام یادمان حادثه سینما رکس معین شده بود، برداشته شد افزود: واقعه سینما رکس اثری حیاتی و

تأثیرگذار در جریان انقلاب داشت و نباید اجازه تخریب و تبدیل شدن آن به پاساژ داده می‎شد.

وی بیان کرد: سال‎‎ها بعد از سوی شهرداری آبادان المانی به عنوان نماد یادمان شهدای سینما رکس در یکی از کوچه‎های اطراف این سینما ساخته شد که این المان همچنان وجود دارد

اما به هیچ‎وجه درخور شأن شهدای سینما رکس و این تعداد انسانی که در آن سوختند و از بین رفتند نیست و به نظرم باید یادمان زیباتری برای آن ساخته می‎شد.

امیری با تاکید بر این‎که در حال حاضر هیچ اثری از ساختمان سینما رکس در محل سابق وجود ندارد گفت: این محل دست‎کم باید به عنوان یک موزه نگهداری می‎شد اما متاسفانه تخریب

کامل بنای این سینما به راحتی هرچه تمامتر انجام شد .

او با انتقاد از تخریب سینما رکس آبادان و تبدیل شدن این مکان به پاساژ افزود: در سراسر دنیا کافی است چنین حوادثی یا حادثه‎ای مشابه رخ دهد و در آن برهه زمانی سر و صدا

کند، در آن ‎ صورت آن محل یا مکان را با چنگ و دندان حفظ می ‎ کنند و آن را به یک مکان توریستی و یا جاذبه تاریخی تبدیل می ‎ کنند، اما سینما رکس نه تنها از سوی مسوولان حفظ

نشد بلکه به راحتی هر چه تمامتر اجازه تخریب آن را دادند.

این فعال فرهنگی درخصوص المان شهدای سینما رکس که هم اینک در یکی خیابان‎های اطراف این سینما ساخته شده است عنوان کرد: این المان به سختی قابل یافتن است و

چنانچه کسی هم آن را پیدا کند با منظره ‎ ای نامفهوم و فاقد ارزش هنری و فرهنگی مواجه می ‎ شود. المان به معنای واقعی کلمه باید نماد واقعه باشد. بسیاری افراد به آبادان

می ‎ آیند و خواستار دیدن سینما رکس هستند و زمانی که مکان بنا به آن ‎ ها نشان داده و به آن ‎ ها گفته می ‎ شود زمانی سینما رکس در این مکان بوده و اینک تخریب شده، این

سوال را با تعجب مطرح می ‎ کنند که چرا آن را خراب کرده‎ اند.

وی تاکید کرد: با تمام احترامی که برای سازنده المان شهدای سینما رکس قائلم اما این المان نه به لحاظ هنری و نه به لحاظ فرهنگی، چیز قابل عرضه ‎ ای درخور شهدای سینما

رکس نیست.

امیری معتقد است: چنانچه مسوولان فرهنگی یا حتی شهرداری قصد ساخت المان ‎ های فرهنگی را دارند، باید از کارشناسان خبره فرهنگی و هنری بهره گیرند زیرا هر المانی برای

هر بومی مناسب نیست بلکه برای ساخت یک المان باید جنبه ‎ هایی از قبیل بافت جمعیتی، نوع قومیت و افراد ساکن در آن محل در نظر گرفته شود.

وی با ابراز تاسف از رخ دادن این حادثه ناگوار در مرداد سال 57 سینما رکس گفت: رکس هنوز برای مردم آبادان زنده است و داغ حادثه این سینما با گذشت حدود 40 سال برای مردم

آبادان هنوز تازه است.