با ورود شعر نو و سپيد خيلی‌ها به اشتباه شعر گفتند

احمد اميری:

يك شاعر  اظهار داشت:ورود شعر نو و شعر سپيد به ادبيات ما باعث ايجاد ساده‌انگاري شد و خيلي‌ها احساس كردند كه شاعرند و به هر نحوی که شده باشد شعر بگویند و هیچ توجه ای به محتوای شهر نداشته باشند.

احمد اميري بيان كرد:‌ شاعر همانند یک لیوان آب است و برای رسیدن به درجه های بالای شعر در خود نیاز به مطالعه را روزانه احساس می کند تا بتواند همیشه به روز باشد و

ظرفیت خود را پر شده ببیند و در نهایت به تولید شعر برسد و به صورت ناخودآگاه لبریز شوند، اما متاسفانه برخی از شاعران ما تنها به فکر شعر گفتن به هر قیمتی شده و همین

مسئله مانع از متولد شدن شعری می شود که شاعرش را شکوفا و به اوج برساند.

وی اضافه کرد: یک شاعر برای رسیدن به نقطه بالا نیاز دارد در جامعه حرکت کند، مسائل مختلف اجتماعی را رصد و لمس کند، اینها است که باعث تصویر سازی و تولد شعر می

شود،

اما متاسفانه شاعران امروزی کمتر سعی می کنند از ضمیر ناخودآگاه خود شعر بسازند و بیشتر احساس می شود شعرهای امروزی شعار باشند تا شعر.

این شاعر گفت: ای کاش قانون کپی رایت به صورت جدی در کشور ما به خصوص در زمینه ساخت شعر پیگیری می شد، زیرا متاسفانه اکنون شاهد استفاده از اشعار دیگران با تغییر

متنی در دیگر شاعران هستیم، شاید بتوان نام آن را شعر گذاشت و از لحاظ ادبی هم شعر به شمار آید، اما قطعا ماندگاری ندارد، زیرا این شعر از دل برنیامده و بر دل هم نمی نشیند

و شاعران چند روزه ای شاعر هستیم و بعد نه را بوجود می آورد.

اميری تاكيد كرد: شايد چنين شعري توسط هم‌ محفلان هم تحسين شود اما بايد دقت كرد كه شاعر را مردم شاعر مي‌كنند. زماني كه كتاب شاعر به فروش برسد و شعرش در ذهن

مردم ماند آن وقت است كه او مي‌تواند ادعاي شاعر بودن را داشته باشد و گرنه اینکه شاعری چند جلد کتاب شعر هم داشته باشد ولی مردم او را نشناسند نمی تواند ادعای

شاعری داشته باشد.

وی افزود: ورود به عرصه شعر كلاسيك محدوديت ذوقي و استعدادي خاصي را مي‌طلبد و اين باعث مي‌شود هر كسي به خود اجازه شعر گفتن را ندهد اما اين مساله در شعر نو

وجود ندارد. البته هر كسي كه فكر مي‌كند شاعر است، حق دارد شعر خود را بگويد و ممكن است شعر او به تاييد هم برسد اما اگر ذوقي در شعر شاعر نباشد و آن شاعر شعور

شاعري را نداشته باشد، شعري مكانيكي توليد مي‌شود و چند صباحی بیشتر این شعر مورد بازخوانی قرار نمی گیرد.

اميري تصريح كرد: شعر نبايد ساخته شود. شعر بايد سروده شود. شعري كه ساخته مي‌شود شعر نيست بلكه متني است كه واژه شعر را به صورت نامشروع يدك مي‌كشد. اين

مساله به ساختار مقدس شعر لطمه‌زده و به معضل دهه ۸۰ و ۹۰ تبديل شده است. ما در دهه ۸۰ و ۹۰ بحراني‌ترين دوره شعر تاريخ را سپري كرديم چون با چنين فقري برخورد كرديم

اما اين معضل نيز گذرا است چون جامعه و مردم كه مخاطبان اصلي شعر هستند بهترين‌ها را انتخاب مي‌كنند.

وي اضافه کرد: كساني كه فكر مي‌كنند شاعرند خواه ‌ناخواه به حاشيه مي‌روند و كساني در گود مي‌مانند كه واقعا شاعر باشند و همان طور كه فروغ و شاملو از بين صد هزار شاعر

دوران خود به ماندگاري رسيدند امروز نيز فقط شاعران باارزش مي‌مانند.

اميري در پایان گفت: شعر پاك و مطهر است كه مي‌تواند انواع ديدگاه‌ها را داشته باشد اما نمي‌تواند صرفا در يك جناح خلاصه شود. پس نبايد شعر را درگير باندبازي كرد.