نوشته های مرتبط
احمد امیری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه خوزستان ـ اظهار داشت: من چندین بار در جلسه شعرخوانی شرکت کرده و متوجه شده‌ام که تعریف‌ها و
تحلیل‌هایی که از شعر امروز در این جلسات می‌شود تحلیل‌های درستی نیست و در این جلسات شعر به بیراهه می‌روند
وی بیان کرد: فضایی که باید شعر داشته باشد فضایی کلی است. یعنی باید وقتی شعری سراییده می‌شود این شعر شاخص‌هایی را داشته باشد تا بتوانیم نام آن را شعر بگذاریم اما
در حال حاضر برخی از کسانی که در عرصه شعر فعالیت می‌کنند معیارهای شعر ایرانی را به طور کلی فراموش کرده‌اند.
امیری، با تاکید بر این که شعر باید در قالب‌های خوب پیشرفت کند، یادآور شد: ما قبلاً شعر سپید داشته‌ایم و کسانی همچون شاملو، فروغ و غیره شعر سپید سروده‌اند اما به طرز
فجیعی که اکنون شعر سپید سروده می‌شود کسی دیگر رغبت به شعر خواندن ندارد.
این شاعر خاطرنشان کرد: محافل ادبی که برگزار می‌شوند شعر ما را منحرف می‌کنند. اگر بزرگان ما که در زمینه شعر فعال هستند وارد نشوند و نقد نکند شعر آن گونه که باید
نمی‌شود. به قول معروف الان ما داریم از جیب می‌خوریم. یعنی فقط به شعرای کلاسیک و شعرای نورپردازی که در قید حیات نیستند و دیگر چیزی از آن‌ها تولید نمی‌شود می‌نازیم.
او بیان کرد: شاعر را مردم شاعر می‌کنند نه محفلی‌ها و کسانی که در جلسات ادبی هستند. اگر مردم به عنوان مثال دفتر شعر مرا بخرند مشخص می‌شود که من شاعر هستم چراکه
نشان می‌دهد مردم از این شعرها استفاده می‌کنند. وقتی کتابی در ۱۰۰۰ نسخه منتشر می‌شود ولی بعد می‌بینیم که حتی ۵۰ نسخه از آن فروش نرفته چه گونه باید نام صاحب کتاب
را شاعر گذاشت؟
امیری خاطرنشان کرد: محفلی‌ها و کسانی که در جلسات ادبی هستند با به‌به و چه‌چه گفتند و ادای پست مدرن‌ها را در آوردن هنوز از کسی شاعر نساخته‌اند. امیدوارم که بزرگان و
منتقدان خوبی که در زمینه شعر در حال فعالیت هستند وارد گود شوند و در جراید، مطبوعات و سایت‌ها صحبت کنند تا شاعران راهنمایی شوند.
این منتقد ادبی افزود: درست است که سال‌ها باید بگذرد تا صاحب دلی پیدا شود اما ما هم باید فضا را مهیا کنیم تا صاحب دل و شاعر خوب پیدا شود. بزرگانی که الان در ادبیات ما
هستند و سکوت کرده‌اند سکوت آن‌ها خیانت به ادبیات است. امیدوارم این قضیه به وسیله استادان و صاحبان کلام حل شود و جوانان فعال در ادبیات امروز را راهنمایی کنند تا در این راه
درست قدم بردارند.
وی، با اشاره به این که شعر و ادبیات ما در دنیا قابل قیاس با هیچ جای دیگر نیست، تصریح کرد: از گوته شاعر آلمانی پرسیدند که شعر ایرانی را در چه سطحی می‌بینید؟ او پاسخ داد:
اگر تمام شعر دنیا یک گله اسب تیزرو باشد که در حال دویدن هستند شعر ایرانی اسبی است که صدها هزار کیلومتر از آن‌ها جلوتر است و شعر دنیا هیچ گاه به آن نمی‌رسد. اما این
نظر گوته مربوط به مقطعی است که در آن شعر کلاسیک ما سروده می‌شد.
امیری عنوان کرد: بعد از نیما که شعر نو را آورد و بعد از آتشی و غیره ما چه کسی را داریم که راه درستی را طی کند؟ امیدوارم که در این قضیه گام‌های درستی برداشته شود. گام
صحیح برداشته نمی‌شود مگر این که بزرگان، صاحبان کلام و منتقدان ما در این زمینه قلم بزنند
