در جلسات شعری تخریب عقاید رواج دارد

احمد امیری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خوزستان بیان کرد: مدتی است که در جلسات شعر تخریب عقاید به صورت نامحسوسی رواج پیدا کرده و عده‌ای که اسم خود را شاعر گذاشته‌اند به این مساله روی آورده‌اند.

وی افزود: بیشتر این افراد کسانی هستند که با وجود این که جامعه آن‌ها را نپذیرفته است اما به سمت و سویی رفته‌اند که بی‌دینی و تخریب عقاید را افتخار می‌دانند. این افراد معتقدند که اگر کسی نظریات دینی و مذهبی داشته باشد، فردی سنتی است و آن آدم مدرن یا پست مدرنی که خودشان فکر می‌کنند، نیست. البته که این افراد اشتباه می‌کنند چون این‌ها جامعه‌شناسان خوبی نیستند. اگر من شاعر بخواهم شعر بگویم باید جامعه خودم را بشناسم و منطبق با روحیات جامعه شعر بگویم.

او اظهار کرد: اکثر جلسات شعر در حال حرکت به سمت و سوی این مسایل هستند. کمی اطلاعات و کمی درک مفاهیم ادبی و معنوی دلیل این بحث است. در بعضی جلسات شعری عملاً افرادی که اعتقادات مذهبی دارند مورد تمسخر قرار می‌گیرند و این رفتارها تاثیر بدی بر آن‌ها گذاشته است. این در حالی است که یکی از نوگراترین شاعران در شعر کلاسیک ما مولانا بود و با وجود این که دید او نسبت به مسایل دینی کاملاً با دیدهای فعلی متفاوت بود اما باز هم مولانا به خدا می‌رسید.

امیری عنوان کرد: چرا جوامع ادبی که جوامع روشن‌فکری ما هستند به صراحت به تخریب عقاید می‌پردازند و به عقاید مردم کار دارند؟ این شاعران با وجود این که می‌دانند این عقاید روشن‌فکرانه آن‌ها مرده و مردم ما این‌ها را قبول ندارند باز هم در گذشته سیر می‌کنند. این مباحث از معضلات شعری ما است چون باعث جدا شدن شعر از جامعه و عقیده ما می‌شود.

این شاعر تصریح کرد: چندین سال است که شاعران ما از ایده‌های شاعران دیگر الگوبرداری می‌کنند و ایده جدیدی وارد شعر ما نشده است. من به وضوح چندین شاعر را دیده‌ام که ایده‌های شاعران دیگر را با ظرافت خاصی تغییر می‌دهند و وارد شعر خود می‌کنند.

او تاکید کرد: هر شاعر و به ویژه هر انسانی باید عقاید خود را داشته باشد و حق ندارد به مقدسات دیگران توهین کند. جامعه ایرانی که ذات خداپرستی دارد این شعرها را نمی‌پذیرد. شاعرانی که به تخریب عقاید می‌پردازند یا از جایی هدایت می‌شوند و یا این که ناخودآگاه برای این که دیده شوند این کار را می‌کنند. در حالی که بزرگترین شاعران دنیا عقاید محکمی داشتند ولی متاسفانه درک ضعیف بعضی از این شاعرنماها باعث می‌شود بی‌خدایی به وجود آید و وقتی بی‌خدایی به وجود آمد ناامیدی هم به وجود خواهد آمد